Aim: To evaluate the effectiveness of the ESWL treatment on clearance rate of the urinary system calculi according to the stone localization and size. Materials and methods: Two hundred and thirty-eight patients with urinary stone were treated with ESWL in our Urology Department between the years 2000 and 2005. Of these urinary stones, 97 stones were localized in the pelvis, 10 stones were localized in the lower calyx, 8 stones were localized in the middle calyx, 11 stones were localized in the upper calyx, 34 stones were localized at proximal ureter, 28 stones were localized at middle ureter and 50 stones were localized at distal ureter. The effectiveness of the treatment is evaluated according to size and localization of the stones. The period between ESWL treatment was in range of 5 and 20 days and patients were reevaluated by abdominal plain radiography after ESWL treatment between 7th to 14th days. Other treatment modalities were applied to patients who had 3 unseccusful ESWL sessions. Four mm and less of the calculi fragments were accepted as successful treatment after the 3 months. Results: Our success rate according to stone localization was 81.8% in the upper calyx, 75% in the middle calyx, 60% in the lower calyx, 86.6% in the pelvis, 91.2% at proximal ureter, 89.3% at middle ureter and 72% at distal ureter. Conclusion: Although our success rate could change according to stone localization and size, our results were found similar with the literature. Success rate is dependent on the stone size and localization as we found in our study.
Keywords: Urinary system stone disease, ureteral calculi, extracorporeal shock wave lithotripsy.Amaç: Üriner sistem taşlarının ESWL ile tedavisinde boyut ve lokalizasyonun taştan temizlenme oranına etkisinin araştırılması. Gereç ve yöntem: 2000-2005 tarihleri arasında Üroloji Anabilim Dalı’nda 238 üriner sistem taş hastası extracorporeal shock wave lithotripsy (ESWL) ile tedavi edilmiştir. Tedavi edilen hastaların taşlarının 11’i üst kaliks, 8’i orta kaliks, 10’u alt kaliks, 97’si pelvis, 34’ü üst üreter, 28’i orta üreter ve 50’si alt üreterde lokalizeydi. Tedavi etkinliğinin belirlenmesinde taş yerleşim yerleri ve boyutu esas alındı. Seanslar arasında en az 5 en fazla 20 gün ara verildi. Hastalar ESWL sonrası 7-14. günlerde direkt batın grafisi ile kontrol edildi. 3 seans ESWL sonrası başarısız kalan vakalara diğer tedavi yöntemleri uygulandı. 3 aylık takipler sonunda 4 mm ve altı rezidüel taşlar hariç taştan temizlenme başarılı kabul edildi. Bulgular: Taş lokalizasyonuna göre başarı oranları: üst kalikste %81.8, orta kaliste %75, alt kalikste %60, pelviste %86.6, üst üreterde % 91.2, orta üreterde % 89.3, alt üreterde % 72 olarak bulunmuştur. Sonuç: Başarı oranlarımız taşın boyut ve lokalizasyonuna göre değişmekle birlikte literatürle uyumlu bulunmuştur. ESWL yönteminde başarı oranı bizim çalışmamızda da gösterildiği gibi taş boyut ve lokalizasyonu ile ilişkilidir.
Anahtar Kelimeler: Üriner sistem taş hastalığı, üreter taşı, extrakorporeal şok dalga litotripsisi.