Effects of Peripheral Blood Mononuclear Cell Administration on Wound Healing in Rats with Experimental Diabetes
Pınar Kılıçaslan Sönmez, Mehmet İbrahim TuğluManisa Celal Bayar University, Faculty of Medicine, Department of Histology and EmbryologyINTRODUCTION: Treatment of diabetic wounds is a difficult and costly condition that reduces the patient's quality of life. In this area, cell therapies have taken their place in clinical use. In this study, it was aimed to investigate the effect of Peripheral Blood Mononuclear Cell (PBMC) application on healing in diabetic graft wound model.
METHODS: Isolation and proliferation of PBMC was achieved from rats. After creating diabetes model with streptozotocin, full-thickness skin grafts, 1x1 cm in size, were made in the back region of the rats. The rats were divided into 3 groups as control, sham and PBMC. PBMCs were applied to each wound as 1x106 cells per day. Skin biopsy was taken in the early period (3th day) and examined. Hematoxylin-eosin (H-E), masson trichrome (MT) and immunohistochemical (IHC) staining were performed. In immunohistochemical staining, anti-eNOS, anti-iNOS and anti-IL1β immunoreactivities were evaluated. Statistical analysis was performed with the H-score.
RESULTS: In H-E and MT staining, significant histopathological improvements were seen in the group treated with PBMC. Immunohistochemical staining also showed a significant decrease in the immunoreactivity of eNOS, iNOS and IL-1β in the group treated with PBMC. The changes observed were found to be statistically significant.
DISCUSSION AND CONCLUSION: PBMC administration has been shown to contribute to supportive therapy for the inflammatory process of diabetic wound healing. This study, which will contribute to the use of PBMCs in chronic wound treatment, is thought to reduce treatment costs and improve the patients’ life quality by shortening the wound healing process.
Deneysel Diyabet Oluşturulmuş Sıçanlarda Periferik Kan Mononükleer Hücre Uygulamasının Yara İyileşmesi Üzerine Etkileri
Pınar Kılıçaslan Sönmez, Mehmet İbrahim TuğluManisa Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Histoloji ve Embriyoloji Anabilim DalıGİRİŞ ve AMAÇ: Diyabetik yaraların tedavisi hastanın yaşam kalitesini azaltan oldukça zor ve maliyetli bir durumdur. Bu alanda kök hücre tedavisi ile değişik kaynaklardan elde edilen hücresel ürünler klinik kullanımda tedavide yerini almıştır. Periferik Kan Mononükleer Hücre (PKMH) periferik dolaşımdan kolaylıkla elde edilen bir kök hücre (KH) kaynağıdır. Bu çalışmada, PKMH uygulamasının diyabetik greft yara modelinde iyileşmeye olan etkisinin incelenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Sıçanlardan alınan tam kanlardan PKMH izolasyonu ve kültürde çoğaltılması sağlandı. Sıçanların sırt bölgesinde 1x1 cm boyutunda dört adet tam kat deri grefti yapıldı. Kontrol, sham ve PKMH olarak 3 gruba ayrılan sıçanlarda streptozotosin ile diyabet oluşturulduktan sonra kontrol grubuna sadece greft yara modeli yapıldı, sham grubuna sadece besiyeri uygulandı ve PKMH grubuna ise besiyeri içerisinde PKMH yara bölgesine uygulandı. Hücresel tedavi her bir yaraya 1x106 hücre /gün şeklinde uygulandı. Greftlerden erken dönemde (3. Gün) biyopsi alınarak incelendi. Histokimyasal (HK) olarak hematoksilen-eosin (H-E), masson trikrom (MT) boyamaları, immunohistokimyasal (İHK) olarak oksidatif stres için eNOS ve iNOS, inflamasyon belirteci olarak IL-1β boyaması yapıldı. H-skor ile istatistiksel analiz yapıldı.
BULGULAR: 3.gün H-E ve MT boyamalarında PKMH verilen grupta belirgin histopatolojik düzelmeler görüldü. İmmunohistokimyasal boyamalarda da PKMH uygulanan grupta eNOS, iNOS ve IL-1β immunoreaktivitesinde anlamlı olarak azalma izlendi. İmmunohistokimyasal boyamalar H-skor ile değerlendirildiğinde izlenen değişikliklerin istatiksel olarak anlamlı olduğu görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: PKMH uygulamasının, diyabetik yara iyileşmesinin inflamasyon sürecine destekleyici tedavinin yapılmasına katkı sağladığı gösterildi. Kronik yaraların tedavisinde kullanılmalarına yönelik katkı sağlayacak olan bu çalışmanın tedavi maliyetlerini azaltarak ve iyileşme süresini kısaltarak hastaların yaşam kalitesini arttıracağını düşünülmektedir.
Manuscript Language: Turkish